جابر گونه باشیم

23 دی 1390 توسط صدف

مسافرت که میری هر اندازه که سختی هم داشته باشه واذیت بشی. اما به امید اینکه برمی گردی وطنت،خونت که از آن همه سختی ها دور بشی. تحمل می کنی.

اما کاروان اسرا شاید هیچ علاقه ای به برگشتن سوی خانه و کاشانه نداشتند.

چرا؟ آخه کی رو دیدی،بدون معشوقش توان زندگی کردن داشته باشه.

آن هم معشوقی مثل حسین (علیه السلام)

اما فقط یه چیز آدمو وادار می کنه که به جایگاه قبلش، ا همه خاطرات بدی که داره بر گرده؟با اینکه همه از یاد کردن ،حتی فکر کردن به آن مکان در عذابند.

و آن علاقه به گفتگوی با معشوق است. هر چند که ظاهراً معشوقی نباشه.

این نوع سخن گفتن به انسان آرامش می ده.

حتماً تجربه کرده ای؟

مثل جابربن عبدالله انصاری که اولین زائر کوی یار بودآن قدر بزرگ بود که مولایش امام سجاد (علیه السلام) او را در آغو ش گرفته و برایش درد و دل مکند.جابر نبودی،با پدرم ، برادرم،عمه ام،…چه کردند.

کاش ماهم،چون جابر لیاقت همراز شدن با مولایمان رو داشته باشیم .خوب فکر کنی متوجه می شی که بایدچه روح بزرگی داشته باشی تا آقایت تو را لایق هم صحبتی بداند

خیلی حرفه که مولا تو را محرم اسرار بداند

اما چرایی بر گشتن؟ شاید این باشد که عرضه بدارند مولای ما: چه حضور فیزیکی داشته باشی یا نداشته باشی.

ما هرگز فراموشت نمیکنیم وگوشمان به دهان مبارک شماست که چه می خواهی از ما.

اربعين واژه اي است كه قداست خاصي دارد حضرت آيت الله جوادي آملي قائل است: در رقم اربعين خصوصيتي وجود دارد كه در ساير ارقام آن خصوصيت وجود ندارد.