خوب گوش كن مي شنوي! صداي زنگوله هاي شتران. كم كم نزديك مي
شوند  نزديك ونزديك تر

چشمانت راباز كن مي بيني؟ كارواني با جمعيت اندك، در بياباني اتراق كرده ند .

شايد با خود بگويي اينها كيستند وبراي چه به اين بيابان سوزان آمده اند؟

تفريع ،مسافرت ،ميهماني ،…

اصلا مهماني رفته اي؟آنجا كجاست ؟

ميهماني جاييست كه صاحب خانه با اختيار خود دعوت ميكند ومنتظر مي ماند  وهمه چيز براي ميهمان فراهم مي كند واگردير كرد از احوال او جويا مي شود.

حال فكر كن همان صاحب خانه كه توصيفش كرديم به شما اهميّت ندهد ،اصلا‍  دعوت خود را فراموش كند ودر راهم به رويت باز نكند.

چه مي كني ؟نمي داني؟

 اما ساكنان بيابان تحمل كردند.

متوجه شدي بيابان نشينان  چه كساني بودند؟

اهل بيت فرزند بهترين بنده خدا ،همان كسي كه روز غديردرباره اش گفته شد (من كنت مولاه فهذا علي مولاه) و سفارش پذيرش ولايتش به گوش عالم وآدم رسيد.

دانستي فراموشي صاحب خانه  ريشه در كجا دارد؟

از شكستن حرمت در كوچه هاي مدينه  و آن وقت كه هيچ كس حاضر نبود واقعه غدير را بياد بياورد وهمه در به رويش ميبستند يا باز نمي كردند.

اگر فراموشي غدير نبود كربلا يي هم نبود.

علي لعنت الله علي القوم الظّالمين