احسان ونیکوکاری،یکی از اصول اساسی ارزشها در جامعه اسلامی است. بر این اساس،خداوند، اساسی در قرآن همگان را به انجام آن فرمان داده وپیامبر(صلی الله علیه واله ) این ایه را جامع همه ارزشها دانسته است. مرحوم علامه طباطبایی (رحمه الله) نیز می نویسد:احسان،یعنی نفع ونیکی رساندن به دیگران، بدون انتظار پاداش پاداش متقابل وجبران نیکی،به گونه ای که در نیکی فزون تر

وشایسته تر عمل کرده ودر بدی در مرتبه ای پایین ترپاسخ دهد یا اینکه به دیگران خدمت کند بی آنکه در انتظار پاداش باشد".آنچه ازایات  قران به دست می آید این است که احسان نوعی گذشت از حق شخصی وایثاراست.به همین دلیل مولای متقیان،علی (علیه السلام) می فرماید:”مهمترین جزء ایمان، احسان به مردم است.”

در میخانه به روی همه باز است هنوز

سینه سوخته در سوز وگداز است هنوز

دست بردار ز سوداگری وبوالهوسی

دست عشاق سوی دوست دراز است هنوز

امام خمینی (ره)

قبل از ظهور مهدی موعود (عج)، انسانهای پاک در میدان مجاهدت امتحان می شوند،درکوره های آزمایش وارد می شوند وسر بلند بیرون می آیند.

امام زمان(عج) کسانی را را لازم دارد که درمقابل پدیده های تلخ ودشوار، مردد ومتزلزل نشوند وعقب ننشینند تا بتوانند با این ها وارد کارعظیم بشوند که قرار است دنیا را متحول کند.

مقام معظم رهبری (دامت برکاته)

 آقا ترین! سکوت مرا غرق نور کن*****مارا قرین منت لطف حضور کن!

 وقتی گناه کنج دلم سبز می شود*****آقا شما شفاعت این ناصبور کن!

 می ترسم از شبی که به دجّال رو کنیم*****آقا تو را قسم به شهیدان ظهور کن!

در شور ودغدغه های لوط(علیه السلام) ودر غرش او بر بی غیرتی زمانه اش، طنینی بود که در گلوی این راست قامتان پیچیده است. اینان طنین این فریاد مهیبند که فرمود:«آیا در میانتان یک رادمرد رشید نیست!»

او در آرزوی مهدی یاورانی نستوه و رادمردانی به استواری اینان بود، تا بساط ننگین شهوت و هواپرستی را از جان جهان براندازد و حلاوت عشق و لذت بندگی و مناجات را به کام جهانیان بچشاند.

عبادت و پرستش خداوند سبحان يكي از مهمترين تعليمات انبيا ورسولان الهي است.عبادت،پلي است كه خلق را به خالق،بنده را به مولا،عاشق را به معشوق وانسان را به خدا مي رساند.عبادت،نمودار ستايش خداوندي است كه داراي كمال مطلق است وبي نياز از همه چيزعبادت نشانگر سپاس وتشكر از پروردگاري است كه تمام نعمت ها وخيرها از اوست«ما بكم من نعمه فمن الله»عبادت وظيفه هر انسانيست نسبت به خالق خويش و نتيجه اش نيز تقرّب به درگاه الهي است.اما تقرب بستگي به نوع عبادت افراد دارد.براي معامله عبادت مي كنند يا عبادتشان عارفانه است.آري،زهراي مرضيه(سلام الله عليها) با قلبي اكنده از ايمان وسر شار از عشق به خداوند،وعبادتي عارفان چنان به معراج مي رود وروح عزيزش به عالم قدس پرواز مي كند كه گويي در دنيا نيست.

رسول خدا (صلوات الله عليه) فرمودند:

«ايمان به خدادر اعماق دل وباطن روح فاطمه(سلا م لله عليها) آنچنان نفوذ كرده وگسترش يافته است كه براي عبادت خدا خود را از همه چيز فارغ مي سازد.» بحار النوار،ج43ص36

ونيز مي فرمايند:«دخترم فاطمه (سلام الله عليها) پس براستي كه او سيده زنان عالميان از اولين وآخرينشان مي باشد.تا اينكه فرمود:زماني كه در محرابش مقابل پروردگار  مي ايستد،نورش براي ملائكه ها پرتو افكني مي كند.
آن چنان كه ستارگان آسمان براي اهل زمين نور افكني مي نمايند،وخداوند متعال به ملائكه هايش مي فرمايد:اي ملائكه من! بنگريد به اَمَه وكنيز من فاطمه(سلا م لله عليها) سيده كنيزانم،كه در مقابل من به عبادت ايستاده، به طوري كه بدنش از ترس مقام من مي لرزد. وبا تمتم وجود وقلبش بر عبادت واطاعتم رو آورده شما فرشتگانم را شاهد مي گيرم كه شيعيان فاطمه(سلام الله عليها) را از آتش جهنّم ايمن گردانيدم.» ميزان الحكمه،ج5ص382